2. Samenvatting:

 I: Het voordeel van de liefde

In het Amsterdam van 1758 blikt Lucia terug op haar jeugd terwijl zij gesluierd door het leven gaat. Ze krijgt veel aandacht van mannen: vooral de Franse chevalier Seingalt wil haar hart en vertrouwen winnen als zij samen uitgaan. Maar Lucia is gekwetst door de liefde en wijst hem af.

Ze werd geboren in 1728 en woonde op het Italiaanse landgoed Pasiano van de gravin van Montereale. Lucia’s ouders zijn bij haar in dienst als hoofd van de huishouding. Lucia groeit op in een vredige omgeving en wordt het lievelingetje van de gravin. Haar leven verandert als de dochter van de gravin gaat trouwen en er een groot feest gegeven wordt. Lucia is dan veertien en ontmoet de broers Francesco en Giacomo Casanova. Ze sluit vriendschap met de zestienjarige Giacomo en brengt elke ochtend op zijn kamer tijd met hem door. Na de festiviteiten beseft Lucia dat ze hem niet kwijt wil en mag Giacomo van de gravin nog een maand blijven. Het duurt niet lang voor ze elkaar de liefde verklaren. Hij vertrekt om aan zijn toekomst te werken maar belooft het jaar daarop terug te komen en met haar te trouwen.

Ondertussen ontdekt de Lucia in Amsterdam dat mijnheer Seingalt van oorsprong Italiaans is en in zijn jeugd ook gekwetst is door de liefde: hij verloor zijn hart aan een meisje en beloofde haar trouw, maar ze verdween.

II: Een schitterend gebrek

Terwijl Lucia de terugkomst van haar geliefde afwacht, krijgt ze privéles van monsieur De Pompignac. Hij leert Lucia alles over literatuur, talen en etiquette. Als monsieur De Pompignac gegrepen wordt door de in Venetië heersende ziekte (pokken), is Lucia de enige die hem mag verzorgen totdat hij uiteindelijk overlijdt. Op de dag van de begrafenis draagt ze kleding die hij haar schonk, maar wordt daardoor zelf ook ziek. Na drie weken ontwaakt ze uit een soort coma (terwijl ze eigenlijk op het punt van sterven stond) en ontdekt dat haar gezicht totaal verminkt is door het openkrabben van de zweren. Omwille van Giacomo’s geluk liegt Lucia bij zijn terugkomst dat ze er met een dienstbode vandoor is gegaan. Ze maakt gebruik van de avances van graaf Antonio en gaat met hem naar bed in ruil voor geld. Zonder veel bagage verlaat ze het landgoed waar ze opgroeide en reist door Zuid-Italië.

Uiteindelijk settelt ze zich in Bologna, waar ze vanwege haar gezicht vernederd en gevreesd wordt; hiervoor leert ze zich echter af te sluiten. Na vele korte betrekkingen wordt ze huishoudster bij een rijk echtpaar, werkzaam in de anatomiewetenschap. Haar meesteres, signora Manzolini, is zeer feministisch en krijgt dagelijks bezoek van vrouwen die samen discussiëren over ethische zaken.

De Franse gravin Zélide toont speciale interesse in Lucia en bestempelt haar lelijkheid als een gebrek waar ze gebruik van kan maken. Lucia noemt zichzelf inmiddels Galathée de Pompignac. Zélide vraagt haar om als haar secretaris mee te reizen naar Napels. Lucia stemt toe, ondanks dat ze Zélides passie voor archeologie niet deelt. In Napels vinden ze een ondergrondse stad. Lucia beleeft hier in Napels haar eerste kater en laat de broers Vanuit van haar lichaam gebruik maken. Daarna reist ze met Zélide naar Venetië, ofwel de thuishaven van Giacomo.

Lucia onttrekt zich aan alle aandacht: pas in de periode dat iedereen gemaskerd door de stad gaat, treedt zij in het openbaar en vraagt naar haar geliefde, zonder haar identiteit te onthullen. Ze hoort van zijn broer Fransesco dat Giacomo in Turkije is om zijn geluk te beproeven en er vele minnaressen doorheen jaagt. Fransesco lijkt Lucia te herkennen, hoewel Lucia niets laat merken. Zélide blijkt erg ziek te zijn en Lucia is de enige die haar mag verzorgen. In de laatste periode van haar leven wordt Zélide steeds afstandelijker en heeft ze alleen nog oog voor haar wetenschappelijke experimenten. Na haar dood vertrekt Lucia naar het rijke Amsterdam. Het is dan 1749.

III: Theatrum amatorium

Op een donderdagavond spreekt Lucia (Galathée) in Amsterdam af met haar vriend Janisson. Tot haar verrassing en afgrijzen neemt hij haar echter mee naar het spinhuis, waar prostituees gestraft worden door aan het spinnewiel gezet te worden, voor het oog van pestend publiek. Tussen deze vrouwen is er één die Galathée lijkt te herkennen en haar ruw vastgrijpt terwijl ze tekeer gaat – ook zij is in haar gezicht verminkt en ze slaagt erin de sluier van Lucia’s (Galathées) gezicht te verwijderen zodat haar nog altijd lelijke gezicht zichtbaar wordt. Lucia wordt zich ervan bewust dat monsieur Seingalt en haar Giacomo één en dezelfde zijn, maar dat Seingalt zich niet bewust is van haar identiteit. Ze schrijft Giacomo een brief waarin ze hem toestemming geeft haar het hof te maken om te zien of hij werkelijk nooit het hart van een vrouw breekt, zoals hijzelf beloofde.

Lucia herinnert zich hoe zij in Amsterdam arriveerde en door haar lelijkheid en vrouw-zijn nergens werk kon krijgen. Nadat een professor haar betaalt voor tentoonstelling van haar verminkte lichaam, wordt ze prostituee. Na een korte tijd bij een pooier koopt ze zich vrij en wordt een meer verfijnde prostituee in het speelhuis, waar ze genoeg verdient om beter voor zichzelf te zorgen. Na een poos ontmoet Lucia de intelligente meneer Texira, die haar gratis onderdak en onderhoud geeft in ruil voor geanimeerde gesprekken over filosofie en literatuur, en zo af en toe een nacht samen. Hij en zijn vriend (die hetzelfde doet met een ander meisje, Danne genaamd) blijken joods te zijn. Drie dagen nadat Lucia dit ontdekt, worden ze alle vier gearresteerd wegens seksuele omgang tussen joden en christenen. Na anderhalve week opsluiting wordt Lucia veroordeeld tot twee jaar in het spinhuis.

Lucia krijgt van de vrijgekomen Texira geld en trekt samen met Danne in een appartement, levend van de prostitutie. Ze krijgt vaste klanten op vaste dagen van de week, maar blijft naar Giacomo verlangen.

In antwoord op de brief die Lucia hem stuurde, nodigt Giacomo haar uit voor een toneelvoorstelling. Lucia weet zich niet goed te gedragen en piekert over wat ze moet doen: haar ware identiteit blootgeven of hem in de waan laten van Galathée de Pompignac? Tijdens een diner na de voorstelling discussiëren de twee over de liefde en jeugd en het is voor Lucia duidelijk dat Giacomo niet meer dezelfde is. Ze blijft in haar rol en krijgt Giacomo zover dat hij met haar de nacht doorbrengt. In de periode hierna blijven zij samen, discussiërend, de liefde bedrijvend. Maar meer dan een fijn gezelschap lijkt het niet te zijn.

Als Giacomo vertrekt, doet Galathée alsof ze Lucia persoonlijk kent en laat hem in onwetendheid vertrekken. Als Giacomo kort daarop weer terugkeert, schrijft hij haar en vraagt haar om opheldering. Ze schrijft terug en vertelt hem dat hij de weddenschap der liefde heeft gewonnen. Ook zegt ze dat Lucia gekweld is door het leven, maar zo nu en dan in een muziekhuis in Amsterdam rondhangt. Vervolgens verkleedt ze zich op een avond in een voddenjurk, doet haar voile af en gaat zelf naar zo’n huis, waar ze zich weer als Lucia met Giacomo herenigt. Ze vertelt hem dat ze door de dienstbode verkracht, zwanger gemaakt en meegenomen werd, waarna hij haar in de steek liet. Giacomo verwijt het zichzelf, iets wat Lucia niet kan accepteren. Ze verbreekt het contact en ontvangt kort daarna van Giacomo als Seingalt een brief, gericht aan Galathée waarin hij zegt dat zij de weddenschap heeft gewonnen omdat hij weldegelijk Lucia’s hart brak. Hij geeft haar geld om Lucia te helpen en vertrekt zelf naar Parijs.

Lucia ontdekt dat ze zwanger is – ofwel van Giacomo, ofwel van Janisson. Kort na Giacomo’s vertrek gaat Lucia samen met Janisson – die haar kort daarvoor de liefde verklaarde – naar New York. Op de laatste bladzijden van haar verhaal vertelt zij dat zij haar verhaal voor haar ongeboren kind heeft opgeschreven om hem te laten weten waar zijn moeder vandaan komt. Uit de epiloog blijkt dat Lucia zichzelf heeft omgedoopt tot Lucy Janisson, dertig jaar met hem samen is geweest en drie kinderen ter wereld bracht, waarvan de oudste Jacob Janisson heette.
Bron: https://www.scholieren.com/verslag/zekerwetengoed/een-schitterend-gebrek-arthur-japin
(maar aangepast naar eigen ervaring)

-->Er was een openbaring voor me die ik toch wel belangrijk vond om uit te schrijven. Er is echter niet een perfect kopje waar deze onder past dus doe ik het maar even hier. Wanneer Lucia verteld over de tijd dat zij voor het eerst in Nederland terecht komt heeft ze het over de verdraagzaamheid en openheid van de Nederlanders (hoofdstuk 2 deel 3, pagina 168-173). Alhoewel ik verdraagzaamheid en tolerantie altijd wel als een positief ding heb gezien werd me hier de volledige andere kant duidelijk. Lucia verteld hoe zij tolerantie ondervind. “Hierdoor duurde het even voordat ik doorzag wat de Hollanders zelf allang wisten, dat tolerantie iets anders is dan acceptatie, ja eerder het tegenovergestelde, en dat zulke verdraagzaamheid tegelijk een slim middel tot onderdrukking is. Iemand die je als gelijke aanneemt, omarm je onvoorwaardelijk, voor eens en altijd. Maar door iemand te laten weten dat je hem verdraagt, suggereer je in dezelfde adem dat hij eigenlijk een last is, als een zeurende pij of onaangename stank waarover je bereid bent tijdelijk heen te stappen. Onder tolerantie schuilt dreiging: de stemming kan elk moment omslaan.”

3.Verhaal analyse

Titelverklaring:
Op internet lijken verschillende mensen het iet eens te worden over wat nou echt de correcte titelverklaring is. Hieronder een aantal:
-Het gebrek is de mismaakte status van de hoofdpersoon. Door het niet-normale als uitgangspunt voor een normaal leven te nemen ontstaat zo een schitterende toekomst. Bron: http://impromptu39.blogspot.com/2013/11/analyse-van-een-schitterend-gebrek-japin.html
- Wanneer de broers Casanova een keer over Lucia praten en Giacomo haar vele kwaliteiten roemt, verloopt hun gesprek daarna als volgt: '"Ze heeft alleen één ernstige tekortkoming." "Welke dan?" "Zij is te jong." "Wat een schitterend gebrek!"' (p. 52). Dat de leeftijd van de veertienjarige Lucia "een schitterend gebrek" is, ligt aan het feit dat jeugdigheid altijd al als schoonheid wordt gezien. Haar leeftijd is dus zowel schitterend als een gebrek, want veertien is eigenlijk te jong om te trouwen. Lucia's gebrek aan schoonheid later in het verhaal is weliswaar niet 'schitterend', maar soms wel vruchtbaar en verrijkend. Haar gemaskeerd gebrek blijkt in de prostitutie lucratief. Bron: https://annabelthart.weebly.com/boekverslag-7-een-schitterend-gebrek.html#
- Waarom het boek de titel ‘Een schitterend gebrek’ draagt wordt al duidelijk in het begin van het verhaal: Giacomo en Francesco komen naar het landhuis van de gravin voor het grote bruiloftsfeest. Ze worden ontvangen door de 14jarige Lucia.

“Die Lucia is volmaakt!”
“Dat zou je denken,” Giacomo klonk plotseling bedrukt. “Ze heeft alleen één ernstige tekortkoming.”
“Welke dan?”
“Zij is te jong.”
Hij meende het, maar zijn broer moest lachen: “Wat een schitterend gebrek!”

Francesco verwijst naar een typisch kenmerk van de achttiende eeuw, namelijk hoe jonger je vriendin, hoe beter. Het ‘jong zijn’ van Lucia is dus geen gebrek volgens Francesco. Maar om dit nonchalant over te laten komen zegt hij dat het een ‘schitterend’ gebrek is.

In de loop van het verhaal krijgt de titel nog een tweede betekenis. Wanneer Lucia de pest krijgt vraagt ze haar ouders om als voorzorgsmaatregel de ledematen vast te binden aan de spijlen van het bed. Lucia’s gezicht werd echter niet vastgebonden en de zweren op haar gezicht zijn mede door het kussen uit elkaar gesplat.

Later is haar leven leert ze met dit ‘gebrek’ leven. Ze begint met het dragen van een sluier voor haar gezicht om de littekens te verbergen. Op deze manier wordt ze door de elite niet bevooroordeeld en wordt haar leven wat aangenamer en zorgelozer.
Bron: https://sites.google.com/site/rumysboekenlijst/boekverslag-3/05-titelverklaring

-->Zelf zou ik de titel verklaren als een combinatie van de verschillende verklaring hierboven weergegeven. Het feit dat de titel letterlijk wordt genoemd in het boek aan het begin is hoe dan ook geen toeval. Hierin wordt zoals hierboven ook genoemd de meest duidelijke verklaring van de titel beschreven; het feit dat een jonge vriendin in die tijd een voordeel was dus dat Lucia’s “gebrek” als iets schitterends werd ervaren.

Echter draait Lucia’s hele leven na de pokken om haar gebrek, namelijk haar mismaakte gezicht. En in het begin wanneer zij wegrent van huis en haar leven probeert op te bouwen in Bologna en later bij Zélide is haar gevecht met de acceptatie van dit gebrek heel duidelijk te merken maar wanneer zij in Amsterdam terecht komt en na een tijd ontdekt hoe zij ook met haar gebrek een prettig leven kan leven veranderd haar leven compleet. En wanneer zij gesluierd door het leven gaat wordt haar (nieuwe) gebrek namelijk dat mannen haar gezicht niet kunne zien juist als iets moois of begeerlijks gezien. Hierin komt een tweede betekenis van de titel naar boven.

Ook herkende ik de titel in nog een derde concept in het boek wat ik nergens bij anderen op het internet tegenkwam, namelijk de blik van Zélide op het gebrek van Lucia. Naar aanleiding noemt Zélide Lucia’s uiterlijk juist schitterend, omdat zij dankzij haar uiterlijk het echte geheim van de liefde ontdekt en zo wordt Lucia’s gebrek dus schitterend. Ik weet niet of dit bedoelt was maar ik herkende het erin…

4. Motto’s:
   Het motto ‘Veel wat aanvankelijk alleen in de verbeelding bestaat, wordt werkelijkheid’ is een uitspraak van de historische Casanova. Arthur Japin zou ermee aan kunnen geven, zoals hij in interviews vertelt, dat in zijn eigen hoofd door onderzoek en inleving een stem ontstaat, waardoor hij de missende feiten kan invullen, die achteraf dan nog vaak kloppen ook.
   Een andere betekenis is in het boek te vinden. Lucia ontdekt de waarheid over de liefde door haar fantasie en herinnering te gebruiken. Ook kan het motto naar de verlichting verwijzen, toen romantische motieven langzaam de verbeelding en de literatuur binnenslopen.

Naast dit motto heeft elk deel van het boek een titel die veel verteld over de loop van het verhaal in dat deel.

Deel I heeft als titel ‘Het voordeel van de liefde’. Dit deel handelt over de onschuldige liefde van de jonge Lucia en Giacomo, maar het geloof erin schudt al danig op zijn grondvesten als Seingalt aangeeft dat zijn eerste liefde hem verlaten heeft, omdat zij een vrouw was.

Deel II heeft als titel ‘Een schitterend gebrek’. In dit deel schaden de pokken Lucia's gezicht. Zélide maakt haar erop attent dat ‘schoonheid een kerker is waarin wij wegkwijnen en vergeten worden’. Aan dat lot is Lucia ontsnapt. Op dat moment is ze niet blij met die uitspraak, maar later ziet zij in dat Zélide gelijk had.

Deel III heeft als titel ‘Theatrum amatorium’. Dit verwijst naar het anatomisch theater waar lijken ontleed worden om studenten bekend te maken met het menselijk lichaam. Lucia laat zichzelf daar bestuderen als voorbeeld van een pokkenpatiënt. Bij de chirurgijn die haar hiervoor uitnodigt, begint haar leertocht in de lichamelijke liefde, die uiteindelijk eindigt met haar conclusie over de geestelijke liefde.
Bron: https://www.dbnl.org/tekst/anbe001lexi01_01/lvlw00311.php#:~:text=Daardoor%20is%20haar%20door%20de,een%20'schitterend%20gebrek'%20geworden.&text=Het%20motto%20'Veel%20wat%20aanvankelijk,uitspraak%20van%20de%20historische%20Casanova.&text=Deel%20II%20heeft%20als%20titel,schaden%20de%20pokken%20Lucia's%20gezicht.

5. Tijd en ruimte:

Tijd:
Het verhaal is niet-chronologisch geschreven. In het begin van het verhaal is er sprake van twee verhaallijnen; Lucia vroeger en Lucia in het heden. Verder in het verhaal is er alleen nog sprake van de verhaallijn van Lucia in het heden als Galathée de Pompignac.
Er wordt gebruik gemaakt van flashbacks en er wordt steeds in een hoofdstuk van de ene tijd naar de andere verwezen, maar dit zijn niet echte flashbacks. Het zijn meer associaties.
Het verhaal speelt zich af in de 18e eeuw. Dat merk je aan de maskers, hoerenhuizen in Amsterdam, de kleding en het spinhuis. Ook de normen en waarden van die tijd zijn typerend voor de 18e eeuw. De periode die beschreven wordt is vrij vaag, maar begint in elk geval bij Lucia’s vroege jeugd en wordt intensief verteld van haar veertiende tot ongeveer haar dertigste. Giacomo ontmoet Lucia in 1942 en komt haar weer tegen 1958. De vertelde tijd is ongeveer 30 jaar, beginnend vanaf Lucia’s jeugd en eindigend op de boot naar Amerika.

Bron: https://annabelthart.weebly.com/boekverslag-7-een-schitterend-gebrek.html#

-->Ik moet zeggen dat ik het niet direct doorhad wanneer er in welke tijd verteld werd maar dat besef kwam redelijk snel, en al snel kon ik het verleden en het heden goed van elkaar onderscheiden. Ik vond de tijdswisseling erg prettig, omdat het verleden elke keer het heden goed aanvulde zonder te veel prijs te geven. Elke keer als er een mysterie of een onduidelijkheid ontstond in het heden vooral rond mnr. Seingalt werd dit verduidelijkt door verhalen uit Lucia’s verleden.

Ruimte:

Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Amsterdam, niet alleen in Lucia’s eigen appartement maar ook in bijvoorbeeld de schouwburg, het spinhuis en verschillende hoerenhuizen. Ook heeft Lucia regelmatig erg levendige flashbacks die haar terug voeren naar het landgoed Pasiano in Zuid-Italië, naar Bologna en Parijs.
Bron: https://annabelthart.weebly.com/boekverslag-7-een-schitterend-gebrek.html#
-->In mijn herinnering speelt wel meer dan regelmatig het verhaal zich af in flashbacks. Door het verhaal heen zijn er heel erg veel te vinden en deze spelen zich over veel verschillende plekken af. Het begint in Pasiano waar Lucia opgroeide en volgt haar in haar reis weg van huis en uiteindelijk naar Amsterdam (of helemaal aan het einde van het boek op de boot naar Amerika). Op deze reis komt ze onder andere terecht in Bologna, Parijs, Venetië en Napels.

6. Vertelinstantie:

Het verhaal is erg duidelijk geschreven vanuit een ik-perspectief, dat van Lucia(/Galathée). Dit wordt al gelijk duidelijk in de eerste twee zinnen: “Die avond, waarop alles in een nieuw licht kwam te staan, zou ik zoals alle donderdagen eigenlijk dineren met mijnheer Jamieson, een groothandelaar in huiden en tabak, en misschien daarna samen wat gaan dansen. Alleen omdat zijn jicht hem overvallen had en de goede man moest afzeggen, besloot ik mijn loge te bezoeken.

7. Personages:

Lucia (Lucy) Jamieson/Galathée de Pompignac (hoofdpersonage)

In ‘Een schitterend gebrek’ is Lucia de ik-persoon en de verteller van het verhaal. Haar hele levensverhaal wordt consequent vanuit haar perspectief verteld. Ze is een round character. Lucia maakt een duidelijke ontwikkeling door. Ze ontwikkelt zich tot een wijze vrouw en je leest hoe ze filosofeert over allerlei zaken. Soms in gedachten, soms met anderen. De jonge Lucia is een spontaan natuurkind, de Amsterdamse Galathée een berekenende, soms verbitterde en cynische prostituee. Grote veranderingen maakt ze als jong meisje door, als ze wordt overspoeld met de ideeën van de Verlichting: de rede wordt haar houvast. Psychologisch heeft ook haar verminking door de pokken een grote invloed: ze raakt haar zelfvertrouwen kwijt en doet alles om maar de bevestiging te krijgen dat ze nog meetelt, dat ze althans voor iemand nog iets betekent. In Amsterdam voelt ze zich gebroken door het verlies van haar uiterlijke schoonheid, maar ze voelt zich bevrijdt en erkend achter haar voiles. Ten slotte is ze in staat tot wat ze als het hoogste in het leven is gaan zien: liefde geven.
-->Ik vond het heel prettig hoe haar hele ontwikkeling zo duidelijk te volgen was door al haar gedachten en daden. Hierdoor raakte je echt verbonden met haar en begreep je al haar acties. Alhoewel ik moet zeggen ik het einde niet persee verwacht te hebben maar ik kan het volgens haar denkwijze wel verklaren. En ik kan ook niet persee zeggen dat ik teleurgesteld ben met haar keuze al had ik wel op een goed einde met Seingalt/Giacomo gehoopt is dit een stuk logischer einde voor dit verhaal en Lucia’s situatie.

Giacomo Casanova/le Chevalier de Seingalt

Giacomo had trouwplannen met Lucia toen hij zeventien was, maar toen zij hem had verlaten keerde hij verbitterd terug naar Venetië. Door de tijd heen heeft hij zich ontwikkeld van voelend tot denkend wezen. Hij paradeert jaren later door Amsterdam opzichtig gekleed als 'le Chevalier de Seingalt' met de houding van een onweerstaanbare vrouwenveroveraar, maar in de ontmoetingen met Galathée is daar weinig van over. Hij zit vol zelfbeklag: door het 'verraad' van Lucia heeft hij nooit meer in de liefde van vrouwen kunnen geloven. Zelfs betwijfelt hij of iemand hem ooit werkelijk heeft liefgehad. Als hij de gehavende Lucia terugziet in het bordeel, is hij in tranen, ervaart hij zelfverwijt en schuldgevoel. Hij beseft dat hij haar tekort heeft gedaan. Maar als puntje bij paaltje komt, blijkt hij toch een zeer egocentrische figuur.
-->Ik snap niet helemaal zijn denkwijze door het boek heen, maar misschien is dat omdat het een man is 😉. Eerst wordt hij verliefd op Lucia en wil graag met haar trouwen, wanneer zij verdwijnt is hij gebroken en maakt hij een grote verandering door. Maar deze verandering is in mijn ogen zeer heftig hij gaat van een liefdevolle jongen naar een koude “vrouwenmagneet” met zeer veel zelfvertrouwen. Hij schuift deze verandering op die ene keer dat zijn hard gebroken werd en wil voor de rest van zijn leven dit niet meer meemaken wat ik snap maar het betekend toch niet dat er nooit meer iets moois kan zijn… daarnaast wanneer hij later Lucia weer ziet en ziet hoe ze eraan toe is wordt hij overspoeld met zelfverwijt maar daar doet hij helemaal niks mee, en richt zich toch meer op zichzelf dan haar… En begrijp het niet verkeerd ik vind het zeker geen stom karakter of slecht omschreven het is meer dat ik me meer met andere karakters kan inleven en begrijpen dan bij hem.

Jamieson

Een Amerikaanse handelaar die een van Lucia's vaste klanten wordt en op de donderdagen beslag legt op haar gezelschap en haar lichaam. Ook introduceert hij Galathée aan le Chavelier de Seingalt en merkt hij, tot zijn grote ergernis, dat elke keer als hij in Amsterdam is, zij zich heel anders gedraagt. Hij wordt uiteindelijk verliefd op haar en neemt haar mee naar New York, waar ze trouwen en drie kinderen krijgen.

Monsieur de Pompignac

Lucia’s perfectionistische en humeurige privéleraar die haar lesgeeft in literatuur, filosofie en Latijn wanneer zij verloofd is met Giacomo en een dame van stand moet zien te worden. Het kost relatief veel tijd en moeite, maar Lucia slaagt erin een intelligente en chique jongedame te worden. Ze raakt erg gehecht aan haar leermeester en verpleegt hem wanneer hij getroffen wordt door de pokkenziekte. Hierdoor krijgt zij het echter ook. Als ze op de vlucht gaat, verandert ze haar naam in Galathée de Pompignac, als eerbetoon aan hem.

​Zélide

Een vrouw uit het filosofisch gezelschap waar Lucia in Bologna bediende voor was. Zélide is gepassioneerd door filosofie, technologie, moderne wetenschappen en archeologie. Ze neemt Lucia mee als gezelschapsdame door Zuid-Italië en vervolgens naar Parijs. Het zijn reizen die gevuld zijn met discussies en waar Lucia een hoop wijsheden en ervaringen uit opdoet. Zélide blijkt lesbisch te zijn en seksuele gevoelens voor Lucia te koesteren, maar overlijdt kort na deze openbaring aan een ernstige ziekte waarna Lucia naar Amsterdam vertrekt.

Bron: https://annabelthart.weebly.com/boekverslag-7-een-schitterend-gebrek.html#

8. Eindoordeel:
   Ik moet eerlijk toegeven dat ik toen ik begon met het lezen van dit boek niet zeker was of ik het wel goed ging vinden. En ik was bang dat ik er lastig doorheen zou komen omdat het toch wel een heel ander boek is dan wat ik tot nu toe heb gelezen. Maar ik kan met zekerheid zeggen dat ik erg positief verrast was en ook al snel werd vastgegrepen door het verhaal!
   Ik geef dit boek ☆☆☆☆.

9. Schrijf een of meer gedichten bij het boek:

My shadow is following me and I tried to outrun it.
But every step I take to break free I get closer to admit.
My shadow belongs here by my side.
Now the only thing I fear is when it will hide.
And I’ll be truly on my own vulnerable for everyone to see.
Scared of the unknown so next to my shadow is where I want to be.

Some love flows past
Some love runs away
Some hides and some stays

It’s the one that stays that hurts the most
The one you can’t quite grasp but stabs you in the back
If only you could catch that feeling just for a minute
It would be enough for a life time

But every time you think its near
It appears just out of reach
And seems to be your biggest fear

Thema: Het thema van een schitterend gebrek is overduidelijk liefde en dan vooral ontdekken wat liefde is en wanneer iets echte liefde is. ... Zij zijn elkaars eerste liefde en ontmoeten elkaar vele jaren later weer in Amsterdam, zonder dat ze gelijk weten van elkaar wie ze eigenlijk zijn. Ze hebben namelijk hun namen veranderd